Leg nu die krant maar even neer,
echt lezen doe je toch niet meer,
huil nou maar even.
Ja, tegen iemands lichaam aan
zou dat natuurlijk beter gaan,
maar huil nou even.

Dat jij de enige niet bent,
dat is een troost die je al kent,
dus huil maar even.
Een ander troosten voor verdriet
dat kan ook niet, dat kan ook niet,
maar huil toch even.

Altijd maar flink zijn is niet goed:
als je niet weet hoe 't verder moet,
huil dan toch even.
Straks, met nog tranen langs je kin
denk je ineens: ik heb weer zin,
om door te leven.

Geef me je jas 
van bont van teddyberen. 
Leg je arm om me heen 
en al je winterkleren. 
Zoen me tot ik warm word. 
Zoen me tot ik spin. 
Trek je eigen huid dan uit, 
stop mij eronder in. 
Sus me met je hartslag: 
wij ons wij ons wij ons. 
Maak van dit veel te grote bed 
een heel klein fort van dons.